Ναι, το έχω κάνει και εγώ, το ομολογώ.
(Αρκετά) παλιότερα, είχα φτιάξει μια “προσωπική λίστα” email στην οποία είχα προσθέσει ανθρώπους που θεωρούσα ότι θα ενδιαφέρονταν για αυτά που είχα να πω και κατά καιρούς τους έστελνα διάφορα.
Όμως ειχα μια δικαιολογία: Το είχα κάνει ΠΡΙΝ το 2006. Οταν δηλαδή τα social media ήταν ακόμα περισσότερο ιδέες παρά σοβαρές υλοποιήσεις, και ένας από τους λίγους διαθέσιμους τρόπους να κρατάς επαφή με κάποιους που ήθελες ήταν, αναπόφευκτα, το email.
Ομως, σήμερα τα πράγματα είναι σαφώς διαφορετικά. Με την εξάπλωση των social media το mailbox σας μπορεί πλέον να αναπνεύσει: Δεν θα δέχεται “τα links της εβδομάδας” από κάθε δεύτερο άτομο που έχετε στη λίστα επαφών σας, ούτε το “κοιτάξτε τι βρήκα” από random contacts σε random χρονικά διαστήματα.
Το mailbox σας υπάρχει πλέον για να εξυπηρετεί μόνο ΣΟΒΑΡΟΥΣ σκοπούς.
Οπως το να παίρνει spammy newsletters από εκατοντάδες e-shops που πουλάνε πράγματα για τα οποία δεν έχετε συνήθως κανένα απολύτως ενδιαφέρον.
Ή ενημερωτικά emails από τα ίδια τα social media που το αντικατέστησαν.
Ή ειδοποιήσεις για οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε και για το οποίο δεν είχατε φανταστεί ποτέ την ανάγκη να υπάρχει ειδοποίηση. (“Σας ανακοινώνουμε ότι ένας καινούριος χρήστης σκέφτηκε να κάνει κλικ σε μια φωτογραφία που είχατε αφήσει στο site μας, αλλά τελικά το μετάνοιωσε, εμείς στέλνουμε την ειδοποίηση επειδή είδαμε το δρομέα για πολύ ώρα πάνω από τη φωτογραφία”)
Τελος πάντων, νομίζω οτι το πιάσατε. Θα σας στείλουμε ένα email για να το επιβεβαιώσουμε.
Από τη μία το καταλαβαίνω. Την εποχή που το Internet ήταν κάτι κα��νούριο και πρωτόγνωρο, οι πρώτες 1-2 γενιές που ασχολήθηκαν είχαν έντονο το φόβο της απώλειας της διαπροσωπικής επικοινωνίας. Αυτό το φόβο προσπάθησαν να ξορκίσουν με τις “λιστες email”, οι οποίες αισθάνονταν ότι πρόσθεταν ένα πιό προσωπικό τόνο στην επικοινωνία τους με τον υπόλοιπο κόσμο.
Άσε που μερικοί το έβλεπαν ως μέθοδο προσωπικής προβολής.
Υπήρχαν άνθρωποι που δέχονταν αιτήματα(!) για προσθήκη στη “λίστα email” τους και έριχναν “πόρτα” στο 90%, οπότε αν “πέρναγες” ήσουν κάτι σαν προνομιούχος. ΝΑΙ, ΣΟΒΑΡΑ.
Οπως και να έχει, οι περισσότεροι το θεωρούσαν ένα αντίδοτο στο φόβο της αποξένωσης, κάτι που τα media της εποχής φρόντιζαν να προβάλλουν ως το νούμερο ένα κίνδυνο της ψηφιακής εποχής. Και προσπαθούσαν, με αυτόν και άλλους τρόπους, να διατηρήσουν ζωντανή τη διαπροσωπική επικοινωνία.
Αλλά, μαντέψτε:
Μια έρευνα που πρόσφατα έκανε το Gizmodo σε δείγμα 3760 ανθρώπων αποκάλυψε πως το email προτιμάται ως τρόπος επικοινωνίας από ανθρώπους άνω των 41 ετών, ενώ οι νεότεροι ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΕΠΑΦΗ.
Γκρεμίστηκε ο κόσμος σας;
Ολη αυτή η κινδυνολογία για το ότι “η πληροφορική θα μας κάνει μοναχικούς”, οτι “δεν θα μιλάμε ούτε στο γείτονα”, οτι “η επόμενη γενιά θα είναι κλεισμένη στον εαυτό της” μάλλον έμεινε κινδυνολογία.
Οκ, δεν είναι απόλυτα ακριβές αυτό. Απλά οι νεότερες γενιές προτιμούν πιό “άμεσους” τρόπους επικοινωνίας όπως π.χ το Facebook, ή instant messengers ή ακόμα και το τηλέφωνο.
Οπως και να έχει όμως, τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας αποτελούν ένα σημαντικό δείκτη για το πώς τα πράγματα έχουν αλλάξει. Και η ουσία είναι ότι το email ως μέσο διατήρησης της διαπροσωπικής επαφής, τόσο πρακτικά όσο και ουσιαστικά, δεν είναι πλέον κάτι που θα έπρεπε να προτιμάει κάποιος όταν υπάρχουν τόσες διαθέσιμες εναλλακτικές με πολύ πιο άμεσα πλεονεκτήματα.
Ακόμα και αν είναι άνω των 41. Οπως εγώ.
Και για αυτό το λόγο, αγαπητέ “κοιτάξτε τι βρήκα” φίλε, τα emails σου έχουν μπει πλέον σε φίλτρο με αυτόματη διαγραφή.